اتمهایی که آرایش الکترونی آنها از قاعده آفبا پیروی نمی کند و بی نظمی هایی در آرایش آنها دیده می شود:

✔️ در دوره چهارم آرایش الکترونی کروم (Cr) و مس (Cu) از قاعده آفبا پیروی نمیکند که در کتابهای دبیرستان بیان شده است.

✔️در دوره پنجم  آرایش مولیبدن (Mo) و نقره (Ag) همانند کروم و مس استثنا دارد. علاوه بر آنها در آرایش اتمهای نیوبیوم (Nb)، روتنیم (Ru)، رودیم (Rh) و پالادیم (Pd) نیز بی نظمی هایی دیده می شود.

✔️در دوره ششم آرایش طلا (Au) همانند نقره و مس استثنا دارد. علاوه بر آنها در آرایش لانتان، گادولینیم، پلاتین نیز بی نظمی هایی دیده می شود.

✔️ در آرایش عناصر دوره هفتم نیز بی نظمی هایی وجود دارد.

✅در مجموع، آرایش الکترونی حدود ۲۵ عنصر  از جدول تناوبی از قاعده آفبا تبعیت نمی کند!

دو قاعده کلی و نسبی درباره ناپایداری ایزوتوپها وجود دارد:

1️⃣قاعده اول: نسبت نوترون به پروتون. طبق این قاعده اگر در ایزوتوپی نسبت نوترون به پروتون مساوی یا بزرگتر از ۱/۵ باشد آن ایزوتوپ اغلب ناپایدار خواهد بود. البته تعدادی استثنا برای این قاعده وجود دارد مثلا در تکنسیم نسبت نوترون به پروتون زیر ۱/۵ بوده ولی ناپایدار است همچنین در ایزوتوپ ۱۹۵ پلاتین این نسبت بالای ۱/۵ بوده ولی پایدار است.

2️⃣قاعده دوم: عدد اتمی. همۀ هسته هایی که  ۸۴ یا بیش از این تعداد، پروتون دارند، ناپایدار هستند. اتم بیسموت با عدد اتمی ۸۳ به عنوان مرز در نظر گرفته می شود. عناصر با عدد اتمی بالاتر از بیسموت ناپایدار در نظر گرفته می شوند البته سه ایزوتوپ قبل از بیسموت (ایزوتوپ ۳ هیدروژن، Tc و Pm) هم ناپایدار هستند.

از مجموع این دو قاعده می توان نتیجه گرفت با افزایش تعداد پروتون و نوترون در هسته، آن هسته ناپایدار می شود اما علت چیست؟ می توان به این صورت پاسخ داد:
در هسته دو نیرو بین ذرات وجود دارد: اولی نیروی رانش کولنی که پروتونها با بار مثبت را از همدیگر می راند این نیرو ضعیف ولی بلندبرد است.
دومی نیروی ربایش هسته ای که میان همهٔ سازنده های هسته حتی پروتون ها و
نوترون ها وجود دارد. از دیدگاه نیروی هسته ای تفاوتی میان پروتون و نوترون وجود ندارد، این نیرو بسیار قوی ولی کوتاه برد است.
در اتمها با عدد اتمی کوچکتر، نیروی ربایش هسته ای بر نیروی رانش کولنی غلبه می کند چون ذرات نوترون و پروتون به همدیگر نزدیک هستند، با افزایش عدد اتمی و تعداد نوترونها، این ذرات از همدیگر فاصله می گیرند در نتیجه نیروی ربایش هسته ای ضعیفتر شده (به دلیل کوتاه برد بودن) ولی نیروی رانش به دلیل بلندبرد بودن همچنان دافعه ایجاد می کند و در نهایت نیروی رانش بر نیروی هسته ای غلبه کرده و هسته ناپایدار می شود.
 ایزوتوپ هایی که هستهٔ ناپایدار دارند با گذشت زمان واپاشیده شده و سرانجام به هسته ها یا ایزوتوپ های پایدارتر تبدیل می شوند.

هیدروکربنها ترکیباتی هستند که در ساختار خود فقط اتمهای کربن و هیدروژن دارند. آلکانها، آلکنها آلکینها، سیکلوالکنها، بنزن، نفتالن و ... هیدروکربن هستند ولی الکلها، اسیدها، استرها، کتون، آلدهید و اتر و ‌.... هیدروکربن نیستند.

کربوهیدارتها (هیدراتهای کربن) ترکیباتی حاوی اتمهای کربن، هیدروژن و اکسیژن هستند که در اکثر آنها نسبت تعداد اتمهای هیدروژن به اکسیژن برابر ۲ است به همین دلیل می توان فرمول عمومی Cx(H2O)y را برای آنها در نظر گرفت و هیدرات کربن نامید ولی در اصل کربوهیدراتها حاوی اب نیستند. آنها هیدروکسی آلدهیدها، هیدروکسی کتونها یا مواد مشتق از آنها هستند. قندها، نشاسته و سلولز و ... مواد اصلی ترکیباتی هستند که گیاهان از آنها تشکیل شده اند.
ساده ترین کربوهیدراتها، مونوساکاریدها یا قندهای ساده هستند. مهمترین مونوساکاریدها گلوکز است. سلولز پلی ساکارید است.

🔖در گلوکز پرتوزا یکی از اتمهای H با فلوئور-۱۸ جایگزین شده و برای تشخیص بدخیمی تومورها استفاده می شود. نیمه عمر رادیوایزوتوپ فلوئور-۱۸ برابر ۱۰۹ دقیقه است که نشان می دهد با ورود به بدن می تواند سریع پرتوزایی کند و با آشکارسازی پرتو در همان زمان به محل تجمع توده های سلولی پی برد.

در حالیکه نیمه عمر هیدروژن-۳ بیش از ۱۲ سال است که نشاندهنده کند بودن فرآیند پرتوزایی بوده و برای بررسی بیماری مدت زمان خیلی زیادی است.

پس عامل اصلی در این انتخاب، نیمه عمر پایین فلوئور-۱۸  می باشد.

🔹تعداد پیوند در آلکانها: 3n+1

🔹تعداد پیوند در آلکنها: 3n

🔹تعداد پیوند در آلکینها: 3n-1

🔹تعداد پیوند در سیکلوآلکانها: 3n

🔹تعداد پیوند در کربوکسیلیک اسیدها: 3n+2

🔹تعداد پیوندها در استرها: 3n+2

🔹تعداد پیوند در آلدهیدها: 3n+1

🔹تعداد پیوند در کتونها: 3n+1

🔹تعداد پیوند در الکلهای تک عاملی: 3n+2

تعداد کربن = n
در همه ترکیبات آلی فرض بر سیرشده بودن زنجیر هیدروکربنی است (بجز آلکن و آلکین)